„Երբ ժամանակն իր լրումին հասաւ, Աստուած ուղարկեց իր Որդուն, որը ծնուեց կնոջից, որպէսզի մենք որդեգրութիւն ընդունենք: Ուստի ծառայ չես, այլ` որդի, եւ եթէ որդի ես, ապա եւ` ժառանգ Աստուծոյ“ Գաղ. 4.3֊18:
Սիրելի քոյրեր եւ եղբայրներ,
Պօղոս առաքեալի Գաղատացիներին ուղղուած նամակից վերցուած այս հատուածը կիրակնօրեայ սուրբգրային ընթերցումներից մէկն է:
Աստուած Իր Միածին Որդու ծնունդով վերստին Իր սերն ու ողորմութիւնն է ցոյց տալիս մեզ ամէնքիս:
Հայ Եկեղեցու աւազանում մկրտուող ամէն քրիստոնեայի համար հոգեւորականը հետեւեալ խօսքերն է ասում.
„Աստուծոյ այս ծառան, մկրտուելով Հօր, Որդու եւ Սուրբ Հոգու անունով, Քրիստոսի արեամբ գնւում է մեղքի ծառայութիւնից, ընդունում է Հայր Աստծոյ որդեգրութիւնը եւ դառնում ժառանգակից Քրիստոսի եւ տաճար Սուրբ Հոգու:
Հաւատ, յոյս եւ սեր ներշնչող այս խօսքերը ուղղուած են ամէն մէկիս:
Այոˊ, Աստուած ուղարկեց Իր Միածին Որդուն, որպէսզի մենք էլ Իր զաւակները լինենք: Որքան էլ ուրախ եւ հաճելի է լսել այս խօսքերը, սակայն այն ենթադրում է ստանձնել մի շարք պարտականութիւններ:
Մենք չենք կարող մեզ որդի կոչել, բայց սիրել „մեղքի հօրը“` սատանային, մենք չենք կարող „Հայր մեր, որ յերկինս ես…“ ասել եւ աղօթել, բայց չսիրել մեր մարմնաւոր եղբօրը կամ քրոջը:
Քրիստոսով, իբրեւ իրար քոյրեր եւ եղբայրներ, պէտք փորձենք կատարել մեր Երկնաւոր Հօր կամքը: „Ո՞վ իմ մայրը կամ ո՞վ է իմ եղբայրը,- ասում է Տէր Յիսուս Քրիստոս,- նա ով կատարում եմ կամքը Իմ Հօր, որ երկնքում է“:
Սիրելիներ, բնական եւ օրինաչափ է, երբ զաւակը փորձում է ընդօրինակել իր ծնողի կատարած որեւէ մի բարի գործ: Նոյնքան ճիշտ է եւ ցանկալի մեր գործերով նմանուել նաեւ մեր Երկնաւոր Հօրը` Յիսուս Քրիստոսին:
Հակառակ դէպքում, որդի չես, այլ վարձկան կամ ծառայ: Որովհետեւ ծառան իր գործը կատարում է, որ պատիժ չստանայ, կամ վարձկանը իր գործն անում է, որ դրամ կամ վարձատրութիւն ստանայ:
Բայց դու զաւակ ես եւ պէտք է գործես ոչ թէ վախի մթնոլորտում կամ շահի եւ մարդկանց կողմից մեծարուելու համար, այլ որովհետեւ զաւակն ես բարեգործ Երկնաւոր քո Հօր:
Սիրելի քոյրեր եւ եղբայրներ, այս օրերին, երբ մեր հայրենիքում եւ աշխարհիս վրայ շատ տեղերում խաղաղութեան պակաս եւ տագնապ կայ, մենք աւելիով, իբրեւ Աստուծոյ զաւակներ, հաշտութեան, համախմբուած եւ արթուն լինելու կարիք ունենք:
Հեշտ եւ դիւրին է մեղադրելը, զրպարտելը, բարի գործին խանգարելը եւ փոխարէնը ոչինչ չանելը:
Դժուար է, սակայն, ներելը, համբերատար լինելը, մի լաւ գործի համար երեսով չտալը, դառը, բայց իրական ճշմարտութիւնը ընդունել կարողանալը, մէկի համար աղօթելը, մեծ-մեծ խօսելու փոխարէն խոնար եւ զուսպ լինելը, ոչ թէ սեփական անձի, այլ յանուն խաղաղութեան, յանուն ընդհանուր շահի եւ վերջապէս յանուն Քրիստոսի գործելը:
Այո, սիրելիներ, չենք կարող երկու Տիրոջ ծառայել, ասում է Տէրը, ուստի լինենք Աստուծոյ լաւ զաւակներ, որովհետեւ Աստուած ուղարկեց իր Որդուն, որը ծնուեց կնոջից, որպէսզի մենք որդեգրութիւն ընդունենք: Ուստի ծառայ չես, այլ` որդի, եւ եթէ որդի ես, ապա եւ` ժառանգ Աստուծոյ, ամէն:
Im Namen des Vaters und des Sohnes und des Heiligen Geistes, Amen.
„Als die Zeit gekommen war, sandte Gott seinen Sohn, der von einer Frau geboren wurde, damit wir adoptiert würden. Deshalb bist du kein Knecht, sondern ein Sohn, und wenn du ein Sohn bist, dann auch ein Erbe Gottes.“ Gal. 4.3-18:
Liebe Schwestern und Brüder,
Diese Lesung ist aus dem Brief des Apostels Paulus an die Galater.
Mit der Geburt seines einziggeborenen Sohnes zeigt Gott uns allen erneut seine Liebe und Barmherzigkeit.
Bei der armenischen Taufe spricht der Priester für jeden Täufling folgende Worte:
„Der Diener Gottes ist als Katechumene zur Taufe gekommen und wird getauft im Namen des Vaters und des Sohnes und des Heiligen Geistes. Erkauft durch das Blut Christi von der Knechtschaft der Sünde empfängt die Adoption des Himmlischen Vaters und wird ein Miterbe Christi und ein Tempel des Heiligen Geistes“
Diese Worte, die von Glauben, Hoffnung und Liebe zeugen, sind an alle gerichtet.
Ja, Gott hat seinen einziggeborenen Sohn gesandt, damit auch wir seine Kinder sein können.
So glücklich und angenehm es ist, diese Worte zu hören, so fordern diese auf, eine Reihe von Verantwortungen zu übernehmen.
Wir können uns nicht Kinder Gottes nennen, aber den „Vater der Sünde“ lieben – den Teufel. Wir können nicht „Vater unser, der du bist im Himmel…“ sagen und beten, aber unseren Bruder oder unsere Schwester hassen.
In Christus müssen wir uns als Schwestern und Brüder bemühen, den Willen unseres himmlischen Vaters zu erfüllen. „Wer ist meine Mutter oder wer ist mein Bruder?“, fragt der Herr Jesus Christus, und antwortet:“der den Willen meines Vaters im Himmel tut“․
Es ist natürlich, dass ein Kind versucht, jede gute Tat seiner Eltern nachzuahmen. Es ist ebenso richtig, unseren himmlischen Vater, Jesus Christus, in unserem Handeln nachzuahmen.
Sonst sind wir keine Söhne und Töchter Gottes, sondern Söldner oder Knechte. Weil ein Knecht seine Arbeit verrichtet, um einer Bestrafung zu entgehen, oder ein Söldner seine Arbeit verrichtet, um Geld oder eine Belohnung zu erhalten.Aber wir sind Söhne und Töchter Gottes und müssen nicht in einer Atmosphäre der Angst handeln oder versuchen, von den Menschen geehrt zu werden, sondern weil wir Kinder unseres gütigen himmlischen Vaters sind.
Liebe Schwestern und Brüder, in diesen Tagen, wo es vielerorts in unserer Heimat und in der Welt an Frieden und Gerechtigkeit mangelt, brauchen wir als Kinder Gottes mehr Versöhnung, Einheit und Wachsamkeit.
Es ist leicht und einfach andere zu beschuldigen, zu verleumden, eine gute Tat zu behindern und nichts Gutes zu tun.
Es ist jedoch schwierig zu vergeben, geduldig zu sein, eine gute Tat nicht aufzugeben, die Wahrheit zu akzeptieren, für jemanden zu beten, demütig und zurückhaltend zu sein, anstatt groß zu reden. Handeln wir nicht für den eigenen Willen, sondern für den Frieden, für das Gemeinwohl, und für das Werk Christi.
Ja, liebe Schwestern und Brüder, wir können nicht zwei Herren dienen, sagt der Herr, also lasst uns gute Kinder sein, denn Gott hat seinen Sohn gesandt, der von einer Frau geboren wurde, damit wir adoptiert werden. Deshalb sind wir keine Diener, sondern Söhne und Töchter, und wenn wir das sind, dann sind wir auch Erben Gottes, Amen.
