«Երբ աղոթում ես, մի բամբասեք հեթանոսների պես, ովքեր կարծում են, որ միայն լսելի կլինեն,
երբ շատ բառեր են ասում. Նրանց նման մի արեք. որովհետև քո հայրը գիտի
այն, ինչ ձեզ պետք է, նույնիսկ նախքան նրան խնդրելը: Ահա թե ինչպես պետք է աղոթել.

Հայր մեր, որ երկնքում ես, սուրբ լինի քո անունը:
Քո թագավորությունը գա։ Քո կամքը թող լինի երկրի վրա, ինչպես որ երկնքում է:
Մեր հանապազօրյա հացը տուր մեզ այսօր։
Եվ ներիր մեզ մեր պարտքերը, ինչպես մենք ենք ներում մեր պարտապաններին։
Եվ մի տանիր մեզ փորձության մեջ, այլ փրկիր մեզ չարից»։
Որովհետև քոնն է թագավորությունը և զորությունը և փառքը հավիտյանս հավիտենից: Ամեն։ Մատթեոս 6. 7-9

Այսօրվա տեքստը կոնկրետ աղոթքի մասին է: Դա ավելի քիչ այն մասին է, թե ինչ պետք է անենք որպես քրիստոնյաներ, և ավելի շատ այն վերաբերմունքի մասին, որով մենք պետք է դա անենք: Տեքստի կենտրոնում Տերունական աղոթքն է, որտեղ Հիսուսը մեզ սովորեցնում է, թե ինչ մտահոգություններով պետք է աղոթենք:
Աստված տրված է մեզ այս աղոթքում որպես Հայր գահակալված երկնքում: Աստված հեռավոր Աստված չէ, նա մեզ մոտ է, նա մեր սիրող Հայրն է: Աստծո անունը միշտ սրբացվում է հրեշտակների կողմից, բոլոր ժամանակներում, սա պետք է լինի նաև մեր խնդիրը՝ ակնածանքով կանչել Տիրոջ անունը, գովաբանել նրան և դրանով իսկ սրբացնել նրան:

Ձեր թագավորությունը գալիս է այս խնդրանքով, հավատացյալը մտքում պահում է Աստծո արքայությունը: Այսպիսով, այս խնդրանքով մենք խնդրում ենք մեր Քավչի շուտափույթ գալուստը, հետևաբար մենք խնդրում ենք ինքներս մեզ սուրբ կյանքով ապրել, որպեսզի մեզ թույլ տրվի հավերժ լինել նրա թագավորության մեջ: Այս խնդրանքը ցանկանում է մղել բոլոր մարդկանց դարձի բերելու, ուրախությամբ սպասել Աստծո արքայությանը:

Աստծո կամքը կատարվում է անարգել երկնքում, քանի որ հրեշտակները հնազանդվում են Աստծո խոսքին: Մարդը պետք է այդպես վարվի և դառնա հրեշտակների նման: Մենք կարող ենք խնդրել այն, ինչ մեզ պետք է կյանքում: Միևնույն ժամանակ, մեզ խրախուսվում է հացը կիսել աղքատների հետ, որպեսզի նրանք նույնպես կարողանան գոյատևել: Երկրային հացը մարմնի զորացման և պահպանման համար է, սրբացված հացը, որը Քրիստոսի մարմինն է, հոգու զորացման և պահպանման համար:

Որքանով որ մենք ներենք մեր պարտապաններին, Աստված կների մեզ: Եթե մենք ներենք զոհաբերությամբ, Աստված կշրջապատի մեզ իր անսահման ողորմությամբ և միշտ կների մեզ:

Մենք խնդրում ենք Աստծուն, որ նույնիսկ գայթակղությունը չգա մեզ մոտ, և որ մենք փրկվենք չարից: Գայթակղության ժամանակ մենք ճանաչում ենք ինքներս մեզ և Աստծո հետ մեր իրական հարաբերությունները:

Արժանի և ճիշտ է այս աղոթքը երկրպագել և մատուցել միայն Աստծուն, քանի որ միայն Նա է ճշմարիտ և հավերժական Թագավորը, որին պատկանում է թագավորությունը:

Եկեք անդադար աղոթենք այս Տերունական աղոթքով, ապավինելով մեր սիրելի Երկնային Հոր վեհությանը, Ով հավիտյան տերն է թագավորությունը, զորությունն ու փառքը, և մենք երբեք չենք կորչում, այլ անընդհատ զգում ենք Նրա մերձությունը, օգնությունն ու փրկությունը: Ամեն։

Հովիվ Հրաչ Բիլիցյանը