Որպես հավատացյալներ մենք գիտենք, որ Աստված ամեն օր մեզ հետ է:
Նա քարոզում է, բժշկում և խորհուրդներ է տալիս, կյանքով է լցնում մեր եկեղեցին։ Մենք հաստատապես հավատում ենք, որ Քրիստոսի Եկեղեցին ավետարանի շարունակությունն է, Աստծո և մարդու հանդիպման շարունակությունը: Բայց Աստծո մասին մեր հավատքն ու գիտելիքը միշտ չէ, որ ամուր են: Այս կիրակիի ընթերցումը (Հովհաննես 6։15-21) մեզ սովորեցնում է աշխատել դրա վրա:
Մեզ տանում են այն գիշերը, երբ Քրիստոսի ամենամոտ աշակերտները նավ նստեցին և անցան լիճը Կափառնայում: Փոթորկի պատճառով վախենում են, իսկ Քրիստոսը չկա, մոտակա սարի վրա է աղոթելու։ Նրա համար ծանր օր էր։ Նա իմանում է Հովհաննեսի գլխատման մասին, Նա ամբողջ օրը քարոզում էր ավետարանը հազարավոր մարդկանց և կերակրում նրանց: Հիմա այս մարդիկ ցանկանում են Նրան թագավոր դարձնել: Բայց նա չի ուզում լինել այս աշխարհի թագավորը: Այսպիսով, նա փախչում է ամբոխից:
Նրա աշակերտները մենակ են նավի վրա։ Փոթորիկ է գալիս: Շատերը հարցնում են. «Ի՞նչ Աստված է դա, ով թողնում է նրանց հենց այս պահին, երբ իր հարևանները նրա օգնության այդքան կարիքը կունենային»: Բայց Տերը երբեք չլքեց նրան: Նա կանգնեց լեռան վրա և աղոթեց... Նա նույնիսկ քայլում էր ջրի վրայով, որպեսզի օգնի առաքյալներին: Նա նույնպես չի մոռացել նրան: Բայց նրանք՝ առաքյալները, մոռացել են նրան։ Նրանք պայքարում էին փոթորկի դեմ և չէին էլ մտածում Աստծուց օգնություն խնդրելու մասին:
Քրիստոսի աշակերտները վախեցան. Նրանք չգիտեին, թե ինչ անել, որովհետև մոռացել էին, որ Տերը հսկում և պաշտպանում է իրենց: Մենք նույնպես։ Մենք վախենում ենք ցանկացած դժվարությունից։ Մենք մոռանում ենք, որ Տերն է մեր Պաշտպանն ու Բարեգործը։ Մենք մոռանում ենք, որ նա հսկում է մեզ։ Նա նույնպես գալիս է մեզ մոտ, ինչպես որ եկավ առաքյալների մոտ, երբ մենք նեղության մեջ ենք։ Բայց մենք հաճախ դա չենք նկատում։ Մենք ժամանակ չենք գտնում մտածելու Նրա մասին և օգնություն խնդրելու Նրանից: Մենք կարծում ենք, որ կարող ենք դա անել ինքնուրույն, երբ շատ ավելի անհրաժեշտ կլինի հաղթահարել մեր փոքր հավատքը, մեր կասկածները և ընդօրինակել Սուրբ Պետրոս առաքյալին, ով, չնայած իր սխալներին, չի կորցնում հավատը և Աստծուց օգնություն է խնդրում. փրկիր ինձ» (Մատթեոս 14։30): Տերը փրկում է Պետրոսին և նրա հետ բոլոր նրանց, ովքեր նրա հետ դիմում են դեպի Քրիստոսը: Ահա թե ինչու ենք այսօր Պետրոսի հետ աղոթում. «Տե՛ր, փրկի՛ր մեզ և զորացրո՛ւ մեր հավատքը»։ Ամեն։
Տիրատուր քհն․ Սարդարյան
