Խոսք կիրակի 17 հոկտեմբերի, 2020 թ

Սիրելի հայրենակիցներ.

Դարեր շարունակ այս պատգամները հռչակվել են մեր քրիստոնեական եկեղեցիներում, տրվել մարդկությանը հանուն խաղաղության և հաշտության: Ցավոք սրտի, այն, ինչ տրված էր մեզ երկնքից՝ մարդկային կյանքը խաղաղ պահելու համար, տեղ չգտավ մեր սրտերում, և մնաց անլսելի ու աննկատ:

Մեր քարոզիչներից շատերն իրենց քարոզներում, գրական շատ հանճարներ դարեր շարունակ փորձել են համոզել մարդկությանը, որ պատերազմներն ընդհանրապես սարսափելի աղետներ են պատճառում, ճնշում են, ոչնչացնում, նվաճում մարդկանց ու ազգերին։ Ազգերը կռվում են ազգերի դեմ, մոռանում Աստծո պատգամները, սկսվում են անողոք պատերազմներ, տեղի են ունենում ցեղասպանություններ, ջարդեր։ Վերջին շաբաթներին մեր հայրենիքի դեմ բռնկված պատերազմը դրա վառ ապացույցն է։ Եվ ահա, Քրիստոսն ասում է. «Նա ուղարկեց ինձ բժշկելու կոտրված սրտերին, քարոզելու ազատություն գերիներին (Ղուկաս 4։ 18-19)

Դարեր շարունակ թշնամին ցանկացել է ոչնչացնել մեզ, ջնջել մեր ազգը երկրի երեսից, բայց թեև մենք քիչ ենք, նույնիսկ միայնակ մնալով, մենք միասին ենք, ապրում ու արարում ենք և ապավինում Տիրոջը։ Քանի անգամ է թշնամին փորձել մեզ հեռացնել մեր հավատքից, մեր արմատներից, մեր Աստծուց, բայց մենք նույնն էինք, կմնանք, որովհետև հավատում ենք, որ Քրիստոսն այս աշխարհ եկավ, մարդացավ և իր կյանքը չապրեց. որովհետև խնայեց մեզ բոլորիս, ինչպես ասում է Ղուկասը Ավետարանում. «Փա՛ռք Աստծուն բարձունքներում, և երկրի վրա խաղաղություն, բարի կամք մարդկանց մեջ»: Այսօր մենք պայքարում ենք Աստծո կողմից տրված մեր կյանքի համար: Մենք կյանքի համար պայքարում ենք մեր երեխաներին պաշտպանելու համար, ինչպես Քրիստոսն իր կյանքի գնով պայքարեց մեզ՝ իր զավակներին պաշտպանելու և փրկելու համար:

Սիրելիներս, համոզված եմ, որ այսօր Աստված մեզ հետ է մեր սրտերում։ Մեր Տերը՝ սիրո և խաղաղության Աստվածը, եկավ քարոզելու աղքատներին, մխիթարելու տառապյալներին, ազատելու գերիներին, բացելու կույրերի աչքերը, ազատելու ճնշվածներին և հռչակելու, որ եկել է Տիրոջ ժամանակը։ փրկելու իր ժողովրդին։ Ամեն.