Your Content Goes Here

Եկեղեցու բաժանումը ցաւոտ խնդիր է բոլոր աւանդական եկեղեցիների համար։ Թեեւ պատմութեան ընթացքում տարբեր ժամանակահատուածներում մի քանի փորձեր են եղել՝ վերականգնելու եկեղեցիների միասնութիւնը, միայն 20-րդ դարի սկզբին էր, որ լուրջ փորձ արուեց բարելաւել եկեղեցիների միջեւ էկումենիկ հարաբերութիւնները: Հատկապես Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը ցնցեց եկեղեցիները։ Նոր մտորումներ սկսուեցին եկեղեցիների համագործակցութեան հնարաւորութիւնների շուրջ։ Այս նոր էկումենիկ շարժման նպատակն էր միաւորել եկեղեցիները «ընդհանուր վկայութեան եւ ծառայութեան մէջ»: Բացի Եկեղեցիների համաշխարհային խորհրդից (ԵՀԽ) շատ երկրներում ձեւաւորվել են ազգային եկեղեցական եւ քրիստոնեական խորհուրդներ։

Թեեւ Հայ Առաքելական Եկեղեցին տուժել է արեւմտեան կաթոլիկ, ինչպես նաեւ բողոքական եւ արեւելեան, յատկապէս ռուս ուղղափառ միսիոներական հալածանքներից եւ մարտահրաւերից, այդուամենայնիւ նա լրջօրէն է վերաբերվել էկումենիկ համախմբմանը: Նա հաստատապէս հաւատում է, որ Աստծոյ կամքն է, որ այն համախմբվի իր էկումենիկ գործընկերների հետ ընդհանուր աղօթքի, աշխոյժ երկխոսութեան եւ ընդհանուր գործողութիւնների շուրջ:

Հայ առաքելական եկեղեցին Եկեղեցիների համաշխարհային խորհրդի անդամ է 1962 թուականից։ Այն, թերեւս, էկումենիկ շարժման ամենաընդգրկուն գործիքն է, որն ապահովում է գլոբալ շրջանակ սերտ եւ լուրջ հարաբերութիւնների եւ այլ եկեղեցիների հետ համագործակցութեան համար:

Նաեւ տեղական մակարդակով Հայ Եկեղեցին միշտ բաց է էկումենիկ երկխօսութեան եւ էկումենիկ համագործակցութեան համար։ Կոնկրետ Գերմանիայում Հայ Առաքելական Եկեղեցին շատ ակտիւ է էկումենիզմի մէջ։ Գերմանիայի հայոց թեմի հիմնադրումից ի վեր այն եղել է Գերմանիայի քրիստոնեական եկեղեցիների աշխատանքային խմբի անդամ։

Your Content Goes Here